Zajęcia

Historia polskiej krytyki literackiej

Przykładowe tematy zajęć:

Krytyka literacka w latach 1918-1944 (Tadeusz Boy-Żeleński i spory o jego krytykę, Irena Krzywicka i krytyka kobiet, krytyka zaangażowana, Kazimierz Wyka i krytyka personalistyczna, krytyka autorska, krytyka okresu II wojny)

Krytyka literacka po 1944 roku (krytyka emigracyjna: Konstanty Jeleński, Jerzy Stempowski, Gustaw Herling-Grudziński i inni; krytyka socrealistyczna, krytyka po 1956 w kraju: Jan Błoński, Artur Sandauer, Tomasz Burek, Andrzej Kijowski i inni)

Literatura polska po 1989 roku

W ramach kursu z Literatury polskiej po 1989, obejmującego wykład i ćwiczenia student przygotowuje do egzaminu zagadnienia tematyczne, w ramach których obowiązuje go znajomość tekstów i opracowań oraz twórczości wybranych autorów, a także wybranych utworów. Te zagadnienia zostaną omówione na wykładzie w szerokim kontekście zachodzących w tym czasie przemian politycznych, rynkowych i kulturowych, z uwzględnieniem zarówno specyfiki polskiej kultury współczesnej jak i zjawisk globalnych. Zajęcia ćwiczeniowe pozwolą natomiast na pogłębienie tych zagadnień w oparciu o konkretne teksty literackie i krytycznoliterackie z listy lektur obowiązkowych i/lub uzupełniających. Wyboru zagadnień i tekstów dokonują prowadzący poszczególne grupy ćwiczeniowe.

Współczesna literatura światowa

Przykładowe lektury w I semestrze kursu:

– J.M. Coetzee Hańba
– Ananda Devi Zielone sari
– Gaël Faye Tęsknota
– Chimamanda Ngozi Adichie Amerykaana
– Han Kang Wegetarianka
– Kazuo Ishiguro Nie opuszczaj mnie
– Barbara Demick Światu nie mamy czego zazdrościć. Zwyczajne losy mieszkańców Korei Północnej
– Swietłana Aleksijewicz Czarnobylska modlitwa
– Uładzimir Niaklajeu Automat z wodą gazowaną z syropem lub bez. Powieść mińska




Pozostałe zajęcia

Język obcy

Seminarium magisterskie

Kurs w języku obcym (np. Introduction to American and British Literary Criticism)

Warsztaty krytycznoliterackie

Cele kształcenia:

– przekazanie wiedzy na temat zasadniczych funkcji krytyki i gatunków krytycznoliterackich

– pokazanie różnorodności współczesnych projektów i strategii krytycznych oraz ich kulturowych i medialnych uwarunkowań

– kształcenie umiejętności tworzenia różnych gatunkowo tekstów krytycznoliterackich

Teoria kultury

Efekty kształcenia (wiedza):

– Absolwent zna i rozumie metody, teorie oraz terminologię związaną z naturalistyczną i antynaturalistyczną perspektywą w teorii kultury XX i XXI wieku oraz ich posthumanistycznymi kontynacjami

– Absolwent zna i rozumie powiązanie praktyki naukowej z innymi praktykami kulturowo-symbolicznym

– Absolwent zna i rozumie zaplecze filozoficzne i źródła światopoglądowe leżące u podstaw wybranych humanistycznych kategorii badawczych

Nurty i strategie krytyczne XX i XXI wieku

Przykładowe tematy zajęć:

Krytyka podejrzeń i jej związki z nowoczesnością – Nietzsche, Marks, Freud i etos krytycznej demaskacji; literatura jako artykulacja krytyki antysystemowej.

Teoria krytyczna i industrialne fantasmagorie – teoria krytyczna wobec krytyki tradycyjnej i w związku z modernizacją, krytyka kultury masowej, konstelacja jako pojęcie krytyczne (Walter Benjamin i T.W. Adorno), teoria estetyczna jako konceptualizacja krytyki, krytyczny wymiar utopii, słownik teorii krytycznej i jego praktyczne użycia, sfera publiczna i jej feministyczne krytyki, ciągłość tradycji teorii krytycznej we współczesnej humanistyce.